Hieronder een fragment uit het artikel De eerste (androgyne) mens volgens Genesis & Plato (Historiek.net); uit het boek Dubbelgangers en tegenhangers. Parallelle verhalen in Bijbel en klassieke mythologie (auteur: Jo Claes).
Het Symposium (drinkgelag, feestmaal) is een dialoog geschreven door de Griekse filosoof Plato (ca. 427-347 v.Chr.), een leerling van Socrates, en dateert van na 385 v.Chr. Een van de gasten, Aristophanes, een dichter en schrijver van komedies, vertelt een mythe over hoe de mensen eerst als één wezen bestonden en pas later verdeeld werden in een man en een vrouw.
Vervolgens nam Aristophanes het woord en zei:
‘In het begin bestonden mensen die er bolvormig uitzagen en zowel mannelijk als vrouwelijk waren. Ze hadden vier handen en evenveel voeten, twee gezichten die elk over een eigen schedel beschikten, maar die naar tegenovergestelde kanten keken en twee geslachtsdelen die aan de onderkant zaten. Ze liepen rechtop, naar voren of naar achteren zoals het hun uitkwam.
Deze mensen werden zeer machtig en hun geesteskracht was zo groot dat ze tegen de goden begonnen samen te zweren. Die wisten eerst niet hoe ze op die hoogmoedige houding moesten reageren. De mens doden wilden ze niet, want dan kwam er een eind aan hun verering en de offers die ze aan de goden brachten. Ten slotte besloot Zeus om de mens te verzwakken door hem doormidden te klieven. Vanaf nu zouden de mensen op maar twee benen lopen en als er aan hun opstandige gedrag nog geen eind kwam, zou hij hen nogmaals in twee delen, zodat ze slechts één been meer overhadden.
Zeus voegde de daad bij het woord en hij droeg Apollo op om het gezicht en de hals naar de kant van de snede te draaien, zodat de mens bij het zien van zijn wond tot bezinning zou komen. Apollo deed wat hem was opgelegd en genas de wond door de overgebleven huid bij elk van de twee wezens zo ver mogelijk uit te rekken en ze aan de voorkant in een knoop vast te leggen die nu navel wordt genoemd. De geslachtsdelen werden bij deze nieuwe wezens naar de voorkant verplaatst, zodat telkens wanneer ze in hun onophoudelijke verlangen naar hereniging elkaar omarmden, het zaad van de mannelijke helft in het geslacht van de vrouwelijke helft drong. Op die manier kon de nieuwe soort zich voortplanten.
Zo is sinds de scheiding bij de mens de wens ontstaan om uit twee weer één te maken en de oorspronkelijke staat te herstellen.’
Je kan het volledige verhaal hieronder verder luisteren:
In De Architectuur van de Ziel gaan we deze mythe vertalen naar de Taal van Bewustzijn. Zo leren we hoe en waarom BWZ (*) zichzelf splitst in een hemelpool (aka de ‘spirituele’ twin, Yin of DF die ‘Geest’ belichaamt en in stand houdt) en een aardepool (aka de ‘aarde’ twin, Yang of DM die ‘Materie’ belichaamt en in stand houdt). Beide polen zijn, ondanks deze ‘splitsing-in-bewustzijn’, onlosmakelijk aan elkaar verbonden. In kwantumtaal noemen ze dit ‘Quantum Entangled’.
De splitsing van éénheid naar twee-éénheid situeert zich in het TR-continuum tussen 5D en 4D bewustzijn en is wat zich in 3D ‘manifesteert‘ in wat wij noemen ‘dualiteitsbewustzijn‘, waaronder ook het ‘scheidingstrauma’ dat voor zoveel ‘drama’ (drama = trauma) zorgt. In 3D ‘aardegebonden’ bwz kunnen we ons met de beste wil van de wereld niet meer herinneren dat we ‘in geest’ oorspronkelijk ‘één bewustzijn’ en dus ‘éénheidsbewust’ zijn geweest. Als BWZ of Ziel dus. Niet als ‘fysieke’ mens van vlees en bloed.
De taak van ZieleTwins is éénduidig; deze ‘splitsing-in-bewustzijn’ weer in zijn oorspronkelijke twee-éénheid te her-stellen. Eerst in en op zichzelf met Twin ‘als gelijke’ aan je binnenin ‘zijde’. Dan fysisch samen met Twin ‘als gelijke’ aan je binnen- én buitenuit ‘zijde’.
Samen Uit. Samen Thuis. En Zo Is Het.
(*) gebruikte afkortingen:
BWZ: bewustzijn / DF: Divine Feminine / DM: Divine Masculine / TR: Tijd-Ruimte / D: Dimensie of Densiteit
